Migratie en geloof

Crisis: in de regio!
Kunnen we het wel aan?

Is er nog ruimte voor solidariteit voor mensen op de vlucht? We zien toch de beelden van de massale aankomst van bootjes aan de kusten van Europa? Kan België dit nog wel aan? Enkele veelgehoorde vragen die een antwoord verdienen!

Arbeidsvraag

Op basis van de meest recente cijfers zien we een duidelijk beeld naar voren komen. Verreweg de meeste migranten die aankomen in België worden uitgenodigd als arbeidsmigrant. Van de bijna 40.000 arbeidsmigranten komt 80% uit de EU. Slechts 7% van alle verblijfsvergunningen wordt uitgedeeld aan vluchtelingen. In Nederland is een regering gevallen door misleidende informatie over ‘nareizigers’: familieleden van mensen met een verblijfsvergunning die later overkomen. In België gaat het om 40.000 mensen, in de meeste gevallen gaat het om gezinshereniging met arbeidsmigranten. Kortom: het echte verhaal van migratie is dat van gevraagde arbeid.

Bootjes

Hoe zit het dan met de beelden van de bootjes? In 2015 arriveerden ruim 1 miljoen mensen aan de Europese kusten. Dit aantal daalde stapsgewijs naar iets minder dan 100.000 mensen in 2020. Sindsdien zien we een geleidelijke stijging naar 270.000 in 2023. Hoe verhoudt dit zich tot alle migranten?

In 2022 waren er bijna 4 miljoen migranten in Europa. Ruim 90% van hen kwam legaal naar Europa. Als student, arbeider of voor familie. Het beeld dat we worden overspoeld door ongewenste migratie verdient dus op zijn minst een flinke nuance.

In het boek ‘’hoe migratie echt werkt’’ wordt onderbouwd dat een deel van de mensen die illegaal de grens oversteekt feitelijk ook een gewilde arbeidskracht is. Het is een publiek geheim dat zwartwerk systematisch is in onze economische ordening.

Allemaal naar Europa!

Waarom komen dan alle vluchtelingen naar Europa? Onjuist: van de 108 miljoen mensen die op de vlucht zijn, blijft tweederde binnen de eigen landsgrenzen. Van de mensen die wel de grens over vluchten, verblijft ook weer driekwart in een buurland. Als we dan nog eens beseffen dat 86% wordt opgevangen in ontwikkelingslanden, dan is de rauwe waarheid: de zwakste schouders dragen de zwaarste lasten.

Waarom niet meer opvang in de regio? Nog meer, is een betere vraag. Want op dit moment vindt de opvang al in de regio plaats. Daarnaast weten we dat de omstandigheden in de opvang in de regio uiterst slecht is. Het meest schrijnende is de door de EU-gesubsidieerde opvang in Libië waar slavenhandel en marteling aan de orde van de dag is.

Gastvrijheid kan en mag

De mensen die hier in België op onze deur kloppen wegens vervolging, oorlog en geweld mogen we dus niet in de kou laten staan omdat we vallen voor migratieretoriek die niet is gebaseerd op feiten. Mogen we dan helemaal geen grenzen stellen aan asielmigratie? Jawel, maar als we fundamentele mensenrechten loslaten verdwijnt nog een stukje van de joods-christelijke basis voor onze samenleving.

Zijn er dan helemaal geen kanttekeningen bij migratie te maken? Een vraag waar we in het volgende artikel dieper op ingaan.

Volgende artikel: https://gaveveste.be/migratie-en-geloof-migratie-de-andere-kant/