DISCIPELSCHAP

Wat is de kern van discipelschap met gelovigen met een moslimachtergrond (hierna 'MBB's': Muslim Background Believers)?  

Het gaat erom dat onze relatie met God niet afhankelijk is van de vroomheid van onze handelingen, maar gefundeerd is op Gods liefde, die nu geopenbaard is in en door Jezus. Het gaat erom dat Gods vergeving in Jezus niet een reden is voor ‘eigen wil eerst’ maar ons de vrijheid biedt om uit onszelf voor God te kiezen. Ons grote voorbeeld hierin is Jezus die uit liefde en ongedwongen zichzelf opofferde in lijn met de wil van Zijn Vader. 

Volgens deze redenering is discipelschap in essentie een gepast antwoord van ons mensen op de liefde en genade van God. Wij, daarmee bedoel ik zowel BMB’s als niet-BMB's, zijn dus samen discipelen onder één meester, Jezus Christus. Zowel BMB’s als niet-BMB's staan op gelijke voet en moeten allebei leren leven volgens de wil van God. Meer nog, we hebben elkaar nodig. Wij mogen leren van hen, en zij mogen leren van ons.   

Wat zijn de grote vragen van MBB’s?

• Wat moet ik doen om christen te zijn?
• Welke rituelen horen hierbij?
• Hoe moet ik bidden?
• Hoe moet ik omgaan met mijn moslimfamilie?
• Wat moet ik denken over de Islam?

Hoe beantwoord ik deze vragen? 

Er zijn helaas meestal geen eenvoudige antwoorden. Veel vragen komen uit de specifieke context van het leven van de BMB zelf. Het is dus nodig om samen met deze persoon te wandelen. Opnieuw, discipelschap is iets dat wij allemaal samendoen in verbondenheid met elkaar en Jezus.  

In het algemeen zullen BMB’s vanuit een meer islamitisch denkbeeld hun nieuw geloof benaderen (zoals het geval is met ieder persoon). Dit betekent dat er eventueel een grote nadruk gelegd wordt op het volgen van regels en rituelen. In het begin is het misschien wel beter om meer structuur te geven aan nieuwe gelovigen door bijvoorbeeld aan te moedigen dat zij elke dag het Onze Vader bidden en een tekst uit de Bijbel lezen. Naar mate van tijd zal de persoon zelf hun eigen ritme gaan bepalen. Tegelijkertijd is het nodig om de persoon herhaaldelijke te herinneren aan de basis van hun geloof, namelijk hun antwoord op de openbaring van Jezus als de Messias, hun verlosser en koning. 

Wat betreft de islam is het belangrijk dat zij hun eigen weg hierin vinden. Sommige BMB’s worden heel kritisch over alles wat de islam betreft, anderen beschouwen hun moslim verleden als een belangrijke sleutel in hun eigen bekering. Voor wij die niet-BMB's zijn blijven wij ‘outsiders’ en kunnen nooit vanuit persoonlijke ervaring spreken, zoals BMB’s dat kunnen.       

Hoe ontvang je als kerk MBB’s en begeleid je hen?

Waarschijnlijk is gemeenschap en verbondenheid wat een BMB het meest nodig heeft. Laat hen dus volledig participeren in het leven van de gemeenschap: kringen, bidstonden, avondmaal. Mensen leren best in de context van gemeenschap. Het is een kwestie van vallen en opstaan, dus wees geduldig, communiceer duidelijk en bid voortdurend.  

Wil je meer weten over gastvrijheid in de kerk en praktische tips? Bekijk dan onze webpagina over gastvrijheid: www.gaveveste.be/gastvrijheid 

Hoe breng je dan wel op een gezonde manier de boodschap van vrijheid over?

Door uit te leggen dat de motivatie voor ons gehoorzaamheid één van liefde is in plaats van. plicht. We gehoorzamen God, niet omdat wij moeten maar omdat wij willen. Wij hebben God lief omdat Hij ons eerst liefhad (1 Johannes 4:19).

Hoe ziet een ‘gezonde’ uitnodiging er uit?  

We nodigen mensen uit om God te leren kennen in en door Jezus. Hierbij hoort de uitnodiging om Jezus te volgen en zijn geboden te gehoorzamen. De uitnodiging is niet om te behoren tot een bepaalde club of cultuur. Men mag nooit de indruk hebben dat zij ‘Westers’ moeten worden om Jezus te volgen. De nieuwe gemeenschap dat wij allemaal mogen toebehoren is gericht op de persoon en werk van Jezus, niets meer en niets minder. Samen volgen wij Jezus, en nodigen we anderen uit om ons te vergezellen op deze weg naar herstel in de nieuwe schepping. 

Uiteraard zal het leven van deze nieuwe gemeenschap zich vertalen in de cultuur en gewoonten van een bepaalde plaats, maar aangezien onze maatschappij nu zo multicultureel geworden is, moeten wij ons niet durven afvragen of er bepaalde veranderingen in onze kerken nodig zijn zodat wij niet hele groepen van de bevolking uitsluiten?